ใช้คำเลียนเสียงธรรมชาติ

การใช้คำเลียนเสียงธรรมชาติ  (Onomatopoeia)

        การใช้คำเลียนเสียงธรรมชาติ   มีส่วนช่วยให้บทร้อยกรองไพเราะน่าฟังยิ่งขึ้น

ตัวอย่าง

        การใช้คำเลียนเสียงธรรมชาติใน  นิราศเมืองเพชร   นอกจากจะทำให้ได้ยินเสียงแล้วยังเห็นภาพคนที่ตบยุง  ซึ่งมารุมกัดจนเกิดเสียงดัง  ดังความว่า

                ทั้งยุงชุมรุมกัดปัดเปรียะประ            เสียงผัวะผะพึ่บพั่บปุบปับแปะ

(พระยาสุนทรโวหาร  (ภู่))

        การใช้คำเลียนเสียงธรรมชาติใน  พระอภัยมณี  ทำให้ได้ยินเสียงปี่ที่ไพเราะดังความว่า

                        ต้อยตะริดติ๊ดตี่เจ้าพี่เอ๋ย               จะละเลยเร่ร่อนไปนอนไหน

                แอ้อี๋อ่อยสร้อยฟ้าสุมาลัย                       แม้นเด็ดได้แล้วไม่ร้างให้ห่างเชย

(พระยาสุนทรโวหาร  ภู่))

        การใช้คำเลียนเสียงธรรมชาติใน  นิราศพระบาท  ที่ให้เห็นทั้งภาพและได้ยินเสียงที่เกิดขึ้นพร้อมๆกัน

                        บ้างขึ้นบนขนส่งคนข้างล่าง               เสียงโฉ่งฉ่างชามแตกกระแทกขัน

                จนคนบนสัปคับรับไม่ทัน                           หม้อข้าวขันตกแตกกระจายราย

                ย่ามกระสอบกรอบแกรบกระไกรกริก           กลักพริกพลิกแพลงตะแคงหงาย

(พระยาสุนทรโวหาร  (ภู่))

        การใช้คำเลียนเสียงธรรมชาติใน  บทกวีบางขุนพรหม  ที่มีข้อความว่า

                        ระทึกท้นโทนทับฉิ่งฉับฉิ่ง               ติงทั่งติง   ติงทั่งติง  ทั่งติงทั่ง

                เจ้าพลายงามศรีมาลาไม่มาฟัง                   เพลงก็พรากจากวังบางขุนพรหม

(เนาวรัตน์  พงไพบูลย์)