การประเมินน้ำหนักตามเกณฑ์ส่วนสูง
การประเมินน้ำหนักตามเกณฑ์ส่วนสูง (นิยมใช้กับผู้ใหญ่ อายุเกิน 20 ปี)
เป็นการเปรียบเทียบน้ำหนักกับส่วนสูง ว่าคนที่มีส่วนสูงในระดับต่างๆ
ควรจะมีน้ำหนักเท่าใดจึงจะเหมาะสม ไม่เป็นคนผอมหรืออ้วนเกินไป
ซึ่งวิธีนี้ทำได้โดยการนำส่วนสูง (หน่วยเป็นเซนติเมตร)
ลบด้วยเลขมาตรฐานสากล 105 (สำหรับคนไทยนิยมใช้ 110)
แล้วนำผลลัพธ์มาเปรียบเทียบกับน้ำหนักตัว (หน่วยเป็นกิโลกรัม)
โดยใช้เกณฑ์อนุโลมคือ +10 หรือ -10 ในการตัดสินว่าปรกติ อ้วนหรือผอม
ตัวอย่างเช่น นางสาว วิว สูง 155 เซนติเมตร หนัก 58 กิโลกรัม
จะพบว่าน้ำหนักของ นางสาว วิว ที่ควรเป็นคือ 155-110 = 45 กิโลกรัม (หาค่าอนุโลมโดยการบวก
10 และลบ 10) ดังนั้น นางสาว วิว ควรมีน้ำหนักระหว่าง 35 - 55 กิโลกรัม
แต่ปรากฏว่านางสาว วิว มีน้ำหนัก 58 กิโลกรัม แสดงว่าเป็นคนอ้วน
ในวงการแพทย์นิยมใช้ค่าดัชนีมวลกาย (Body mass index : BMI)
ในการประเมินมากกว่า โดยมีสูตรจำนวน ดังนี้
ตัวอย่าง
น้ำหนักตัว(กิโลกรัม)
BMI = --------------------
ส่วนสูง (เมตร)
และมีเกณฑ์การเปรียบเทียบดังนี้
ค่าที่ได้ น้อยกว่า 18.5 แสดงว่า ผอม
ระหว่าง 18.5-24.9 แสดงว่า ปรกติ
ระหว่าง 25.0-29.9 แสดงว่า น้ำหนักเกิน
ระหว่าง 30.0-39.9 แสดงว่า อ้วน
มากว่า 40 แสดงว่า อันตราย
ตัวอย่างเช่น นายชุด สูง 160 เซนติเมตร น้ำหนัก 67 กิโลกรัม ค่า BMI
ของนายชุด จะเท่ากับ
BMI = = 26.17
แสดงว่า นายชุดมีน้ำหนักอยู่ในระดับที่เกินกว่าปกติ
แต่ยังไม่ถึงระดับอ้วน