ทำไมหนอ...การชูนิ้วหัวแม่มือจึงหมายถึง "โอเค"

       หลายคนอาจคิดว่าการยกนิ้วหัวแม่มือชี้ขึ้นเพื่อเชียร์  หรือให้กำลังใจในปัจจุบันนั้น  น่าจะมีรากเหง้ามาจากกรุงโรมในยุคเรืองอำนาจ  ความจริงมิใช่เช่นนั้น  จากหนังสือ  " กิริยาท่าทาง "  ของเดสมอนด์  มอร์ริส  ได้อรรถาธิบายว่า  ชาวโรมันเอาใจช่วยนักสู้ที่พ่ายแพ้ด้วยการเก็บกำนิ้วหัวแม่มือไว้ให้มิดชิด  การยื่นนิ้วหัวแม่มือออกมาทิ่มดินนั้น  มีความหมายไม่ต่างไปจากการปลดดาบออกจากฝัก  เพื่อแท่งทิ่มผู้แพ้ให้ดับสิ้น
                   ถ้ากรุงโรมเป็นแหล่งกำเนิดของการชูนิ้วหัวแม่มือ  เราก็น่าจะได้เห็นการใช้นิ้วหัวแม่มือยังได้รับความนิยมแพร่หลายมาจนถึงปัจจุบัน  แต่ความจริงไม่ใช่เช่นนั้น  การใช้นิ้วหัวแม่มือในอิตาลีและกรีซ  จะมีความหมายอย่างเดียวคือ  การแสดงอากัปกริยาผรุสวาททางเพศ  ซึ่งเป็นสิ่งที่หยาบคาย
                    เอาล่ะ ...  สงสัยเราคงต้องหาที่มาของการชูนิ้วหัวแม่มือจากถิ่นอื่น
                   ถ้าการทิ่มนิ้วหัวแม่มือลงดินของชาวโรมันมีความหมายในเชิงลบ  ทำไมการชูนิ้วแม่มือจึงแสดงถึงการอวยชัยให้พร ?  หลักฐานทางประวัติศาสตร์ของกิริยาท่าทาง  เรียกได้ว่าคลุมเครือและยากที่จะระบุได้แน่ชัด  มอร์ริสและนักประวัติศาสตร์ผู้ทรงคุณวุฒิได้เห็นพ้องต้องกันว่า  ในวัฒนธรรมตะวันตก  การชูนิ้วหรือชี้นิ้วขึ้นเบื้องบน  จะให้ความหมายในเชิงบวก  เป็นการให้ความหวัง  การมองโลกในแง่ดี  แต่การชี้นิ้งลงเบื้องล่างนั้น  จะหมายถึงความสิ้นหวัง  การมองโลกในแง่ร้าย  ในทศวรรษที่  1970  ชาวคริสเตียนชั้นดีถือว่าการชี้นิ้วชี่เป็นตราประจำตัว  นิ้วชี้หนึ่งเดียวหมายถึง  " พระผู้เป็นเจ้าหนึ่งเดียว "  หรือ  " มรรคาเดียว "  ยิ่งกว่านั้นยังหมายถึง  แหล่งสถิตของพระผู้เป็นเจ้าและที่พำนักของคริสเตียนผู้สิ้นอายุขัย
                   นิ้วหัวแม่มืออาจได้รับเลือก  เนื่องจากเป็นนิ้วเดียวที่ชี้แยกออกจากกลุ่มได้สะดวกและง่ายดาย   ไม่เชื่อก็ลองยกนิ้วโป้งขึ้นในขณะกำมือดูสิ  คุณก็จะเห็นว่านิ้วหัวแม่มือนั้นแยกออกจากกลุ่มได้ง่ายและเป็นธรรมชาติที่สุด
                  
                    แต่นิ้วกลางที่ชี้ขึ้นเบื้องบนนั้นไม่ได้หมายถึงสรวงสวรรค์แต่อย่างไร .... !!