พระราชาองค์หนึ่งโปรดที่จะปลอมตัวออกไปสำรวจความเป็นอยู่ของประชาชนกับมหาดเล็ก
คนสนิทอยู่เสมอ วันหนึ่งขณะที่เดินไปในหมู่บ้าน พระราชาได้กลิ่นหอมประหลาดซึ่งไม่เคยรู้จัก
จึงให้มหาดเล็กไปสืบดู กลิ่นนี้มาจากกระท่อมของหญิงชราที่กำลังตำข้าวเปลือกอยู่
มหาดเล็กกลับมาทูลว่า กลิ่นหอมประหลาดนี้คือ กลิ่นของแกลบ
พระราชาทรงอยากจะเสวย มหาดเล็กทูลว่า แกลบเป็นอาหารของวัวและหมู
ไม่สมควรเป็้นอาหารของพระราชา แต่พระราชาก็ไม่ฟัง
มีรับสั่งให้มหาดเล็กนำแกลบมาปรุงเป็นอาหารให้เสวย
และกำชับไม่ให้มหาดเล็กบอกแก่ผู้ใด
มหาดเล็คนสนิทรู้สึกอึดอัด
จึงเข้าไปในป่าลึก เห็นต้นไม้ใหญ่ที่มีโพรงในลำต้นจึงเอาศรีษะซุกเข้าไปในโพรงแล้วกระซิบว่า
"พระราชาเสวยแกลบเจ้าข้า" แล้วมหาดเล็กก็ออกมาด้วยความโล่ง
ใจ ต่อมาในวังมีงานพิธีใหญ่
คนกลองอยากจะเปลี่ยนกลอง จึงให้คนไปหาต้นไม้ใหญ่มาทำ
กลอง คนตัดไม้ก็ไปเลือกต้นไม้ใหญ่มีโพรงที่มหาดเล็กกระซิบความลับ
เมื่อโคนต้นไม้ใหญ่นั้นมาทำเป็นกลองใบใหม่สวยงาม พระราชาพอพระทัยมาก
พอเสร็จพิธี คนกลองก็ตีกลองใบใหม่ แทนที่กลองจะดัง
"ตูม ตูม" แต่กลับมีเสียงว่า "พระราชาเสวยแกลบเจ้าข้า"
พระราชากริ้วมากสั่งให้นำกลองไปทิ้งในแม่น้ำ
แล้วทรงสอบถามมหาดเล็กคนสนิท มหาดเล็กรับสารภาพ พระราชาก็ให้อภัยแต่ไม่โปรดให้ตามเสด็จอีกเลย
|