หลักฐานยืนยัน

              ในสมัยก่อนประวัติศาสตร์ภูมิภาคจังหวัดตราดปรากฎหลักฐานเครื่องมือเครื่องใช้ เป็นเครื่องยืนยันได้ว่ามีมนุษย์ได้มาอาศัยอยู่ในดินแดนแห่งนี้ มาตั้งแต่เมื่อ ๑๒,๐๐๐ ปีมาแล้ว ดำรงชีพด้วยการล่าสัตว์ และเก็บผลไม้เป็นอาหาร บางพวกรู้จักการเพาะปลูกพืชบางชนิด บางพวกมีเครื่องปั้นดินเผาใช้ ใช้เครื่องมือหินกะเทาะที่ทำจากหินกรวด มีการนำกระดูกสัตว์และเปลือกหอยมาทำเป็นเครื่องมืออีกด้วย ต่อมาเมื่อมีประชากรเพิ่มมากขึ้นจึง ย้ายถิ่นฐานลงมาสู่ที่ราบและที่ราบเชิงเขา พัฒนาขึ้นเป็นสังคมเกษตรกรรม ทำการเพาะปลูก เลี้ยงสัตว์ และทำอาชีพหัตถกรรมต่าง ๆ ในสมัยประวัติศาสตร์นี้ วัฒนธรรมต่างแดนได้มีการแพร่ขยายเข้ามาสู่ดินแดนทางภาคตะวันออกของประเทศไทย โดยทางบกและ ทางน้ำ ซึ่งวัฒนธรรมที่แพร่มาทางบกนั้นแพร่มาหลายมาเขตรอยต่อที่มีชายแดนติดกัน ทางน้ำนั้น แพร่มาทางทะเล ซึ่งมาจากกาค้าขายกับ ต่างประเทศ โดยจะมีการรับวัฒนธรรมโดยตรงประเทศคือ ประเทศอินเดีย และจีน ซึ่งก่อให้เกิดการเปลี่ยนแปลงของชุมชนสมัยก่อน ประวัติศาสตร์ตอนปลาย และพัฒนาการจนมาเข้ามาสู่ชุมชนเมืองในสมัยประวัติศาสตร์ ขนบธรรมเนียมประเพณีและศิลปะพื้นบ้านของจังหวัดตราด เป็นเรื่องที่ไม่โดดเด่นมากนักเนื่องจากเป็นจังหวัดเล็ก ส่วนใหญ่เป็น เรื่องเกี่ยวกับศาสนา ภาษา การละเล่นพื้นบ้านและการดำรงชีวิต แหล่งโบราณสถานในจังหวัดตราดมีไม่มากนัก ส่วนใหญ่ที่พบจะอยู่ในวัด อาทิเช่น แหล่งโบราณสถานเขาโต๊ะโม๊ะ ศาลเจ้าพ่อหลักเมือง