การย่อยอาหารที่กระเพาะอาหาร
( stomach )
การะเพาะอาหาร (
stomach ) มีลักษณะเป็นถุงที่มีชั้นกล้ามเนื้อที่แข็งแรง ส่วนชั้นในสุดเป็นชั้นของเยื่อบุกระเพาะอาหารที่มีต่อมมากมายทำหน้าที่สร้างของเหลว
( gastric juice ) ออกมา 3 ชนิด คือ เอนไซม์เปปซิน ( pepsin ) กรดไฮโดรคลอริกและน้ำ
อาหารเมื่อย่อยในปากแล้วจะถูกส่งไปยังกระเพาะอาหาร
โดยผ่านไปตามหลอดอาหาร ปกติกระเพาะอาหารขณะที่ไม่มีอาหารอยู่จะมีขนาดประมาณ
50 ลูกบาศก์เซนติเมตร แต่เมื่อมีอาหารบรรจุ กระเพาะอาหารก็จะสามารถขยายเพิ่มขึ้นได้อีกประมาณ
10 - 40 เท่า
ผนังชั้นในสุดของกระเพาะอาหารทำหน้าที่ผลิตเอนไซม์ชื่อว่าเปปซิน
( pepsin ) และ กรดไฮโดรคลอริก ออกมาในปริมาณเล็กน้อยอยู่ตลอดเวลา
แต่เมื่อมีอาหารเข้าสู่กระเพาะอาหารเอนไซม์และกรดไฮโดรคลอริกก็จะถูกผลิตและขับออกมาในปริมาณมากขึ้น
เพื่อใช้ในการย่อยอาหาร นอกจากนี้ยังมีเอนไซม์อีกชนิดหนึ่ง ชื่อว่า
เรนนิน สำหรับย่อยโปรตีนในน้ำนม
เอนไซม์เปปซินในกระเพาะอาหารมีหน้าที่ย่อยสารอาหารประเภทโปรตีนให้มีขนาดเล็กลง
แต่ยังมีขนาดใหญ่เกินกว่าจะแพร่เข้าสู่เซลล์ได้ ดังนั้นจะต้องส่งไปย่อยต่อที่ลำไส้เล็ก
กรดไฮโดรคลอริกที่กระเพาะอาหารสร้างขึ้นแลปล่อยออกมาในตอนแรกจะมีความเข้มข้นสูง
สามารถทำอันตรายแก่เนื้อเยื่อต่างๆในร่างกายได้ แต่จะไม่เป็นอันตรายต่อกระเพาะอาหารถ้ากรดนี้รวมตัวกับอาหารในกระเพาะทำให้กรดเจือจางลง
ประกอบกับเนื้อเยื่อบุกระเพาะอาหารด้านในมีการสรางน้ำเมือกเคลือบไว้
กรดไฮโดรคลอริกจึงไม่ทำอันตรายแก่ผนังกระเพาะอาหารได้ง่ายนัก แต่ถ้ากระเพาะอาหารปล่อยน้ำย่อยออกมามากๆ
ในขณะที่ไม่มีอาหารอยู่จะมีผลทำให้ผนังของกระเพาะอาหารถูกทำลายได้
และเมื่อเกิดบ่อยๆครั้งจะเป็นผลทำให้เกิดแผลและีเลือดไหลซึมออกมาจากเยื่อบุในกระเพาะอาหาร
สังเกตได้จากอุจจาระมีสีดำเนื่องจากมีเลือดไหลปนออกมาด้วย
