ประวัติวัดสุทัศน์เทพวราราม

        วัดสุทัศน์เทพวราราม เป็นพระอารามหลวงชั้นเอก   ชนิดราชวรมหาวิหาร ตั้งอยู่ที่ถนนตีทอง และถนนบำรุงเมือง

        พระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลก   รัชกาลที่ ๑ มีพระราชประสงค์ ที่จะทำนุบำรุงกรุงรัตนโกสินทร์   ให้เจริญรุ่งเรือง เหมือนครั้งกรุงศรีอยุธยา ได้ทรงสร้างวัดกลางพระนครใกล้เสาชิงช้าใน พ.ศ. ๒๓๕๐ สำหรับประดิษฐานพระโต หรือ พระศรีศากยมุนี  ซึ่งทรงตั้งพระทัยจะสร้างให้ใหญ่เท่าวัดพนัญเชิงที่กรุงเก่า จึงโปรดเกล้าฯ ให้สถาปนาขึ้น และอัญเชิญพระโต พระพุทธรูปหล่อสมัยสุโขทัย มาแต่วิหารหลวง วัดมหาธาตุ จังหวัดสุโขทัยมาไว้ที่วัดนี้  และทรงขนานนามว่า "วัดมหาสุทธาวาส" แต่ทรงสร้างค้างไว้เพียงรากพระวิหารหลวง ครั้นตั้งพระพุทธรูปไว้เรียบร้อยก็เสด็จสวรรคต

        พระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัย รัชกาลที่   ๒ โปรดเกล้าให้สร้างต่อ โดยสร้างพระวิหารกับบานประตูกลางจำหลัก เริ่มด้วยฝีพระหัตถ์ ค้างอยู่ก็เสด็จสวรรคต

        ครั้นถึงสมัยพระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัว   รัชกาลที่ ๓  ทรงสร้างพระวิหารจนสำเร็จ และสร้างเพิ่มเติมใหม่หมดทั้งวัด ทรงขนานนามพระพุทธรูปในพระวิหารว่า พระศรีศากยมุนี และพระพุทธรูปในพระอุโบสถว่า พระตรีโลกเชษฐ และพระราชทานนามวัดว่า วัดสุทัศนเทพวราราม

        ในสมัยพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวได้มีการปฏิสังขรณ์ อีกครั้งหนึ่ง วัดนี้จึงได้รับการยกย่องว่ามีการวางผังได้สัดส่วนงดงามที่สุด

        ภายในวิหาร เป็นที่ประดิษฐานพระศรีศากยมุนี   ซึ่งเป็นพระพุทธรูปปางมารวิชัย หล่อด้วยโลหะ หน้าตักกว้าง ๓วา ๑ คืบ เป็นพระพุทธรูปขนาดใหญ่องค์หนึ่งของไทยมีพุทธลักษณะงดงาม เดิมประดิษฐานอยู่ที่พระวิหารหลวง วัดมหาธาตุ จังหวัดสุโขทัย หล่อขึ้นในสมัย พระมหาธรรมราชาลิไทย  รัชกาลที่ ๑ ทรงเห็นว่า ถ้าทิ้งไว้ที่เดิมก็จะต้องตากแดด ตากฝน ทำให้ชำ-รุด จึงอัญเชิญมายังกรุงเทพเพื่อประดิษฐานไว้ยังพระนคร

         ที่ผ้าทิพย์ด้านหน้าพระพุทธบัลลังก์ พระศรีศากยมุนี เป็นที่บรรจุพระบรมราชสรีรางคาร ของสมเด็จพระปรเมนมหาอานันทมหิดล รัชกาลที่ ๘ ซึ่งโปรดเกล้าให้อัญเชิญมาบรรจุไว้เมื่อ  วันที่ ๔ เมษายน พ.ศ. ๒๔๙๓