ประวัติวัดเบญจมบพิตรดุสิตวนาราม

        วัดเบญจมบพิตรดุสิตวนาราม  เป็นพระอารามหลวงชั้นเอกชนิด "ราชวรวิหาร"  ซึ่งพระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาจุฬาลงกรณ์พระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว  ได้ทรงสถาปนาขึ้น  โดยวางศิลาฤกษ์เมื่อวันที่ ๑ มีนาคม  พ.ศ.๒๔๔๒     วัดเบญจมบพิตรฯ     ตั้งอยู่ริมถนนนครปฐม   ติดริมคลองเปรมประชากร  เขตดุสิต  กรุงเทพมหานคร    เป็นวัดโบราณ ไม่ปรากฏว่าสร้างขึ้นในสมัยใด      เดิมเป็นวัดเก่าเล็กๆของราษฎรวัดหนึ่ง    ชื่อว่า " วัด
แหลม "   เพราะอยู่ปลายแหลมที่สวนต่อกับทุ่งนา   และชื่อว่า  " วัดไกรทอง "  เพราะเห็นจะมีต้นไทรปรากฏอยู่ในวัด    

        ต่อมาเมื่อ พ.ศ.๒๓๗๐   พระเจ้าบรมวงศ์เธอกรมพระพิพิธโภคภูเบนทร์  พระราชโอรสใน พระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัย          ได้ทรงตั้งกองทัพขับกบฎเจ้าอนุวงศ์ที่วัดนี้   หลังจากเสร็จจากการปราบกบฎเจ้าอนุวงศ์แล้ว    ได้มีพระศรัทธาปฏิสังขรณ์วัดนี้ขึ้น  โดยร่วมกับพระน้องยาเธอ และพระเจ้าน้องยาเธอร่วมเจ้าจอมมารดาเดียวกันอีก ๔ พระองค์  คือ  กรมพระพิทักษ์เทเวศร์    กรมหลวงภูวเนตรนรินทรฤทธิ์    พระองค์เจ้าหญิงอินทนิล   และพระองค์เจ้าหญิงวงศ์           ในการปฏิสังขรณ์นี้ ไม่ปรากฏว่าได้สร้างเสนาสนะเพิ่มเติม     เพียงแต่บูรณะซ่อมแซมเสนาสนะเดิมแล้ว  ได้ทรงสร้างพระเจดีย์ไว้เป็นอนุสรณ์ ๕ องค์เรียงรายด้านหน้าวัด   ลุถึงสมัยรัชกาลที่ ๔    ได้พระราชทานนามวัดใหม่ว่า " วัดเบญจบพิตร "  ซึ่งหมายถึงวัดของเจ้านาย ๕ พระองค์ จนถึงปี พ.ศ.๒๔๔๒ ในการที่พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว  รัชกาลที่ ๕  ได้ทรงสร้าง "พระราชวังดุสิต" นั้น  วัดได้ถูกยุบไป ๒ วัด  คือ  วัดดุสิตและวัดร้าง  พระองค์ทรงมีพระราชประสงค์สร้างวัดขึ้นเพื่อเป็นการทดแทนผาติกรรมวัด  ที่ถูกยุบไปดังกล่าว  และเพื่อเป็นการทำนุบำรุงพระพุทธศาสนาให้เจริญรุ่งเรืองยิ่งๆขึ้นไปอีกด้วย  พระองค์จึงได้ทรงเลือกเอาพระอารามวัดเบญจบพิตร  ในการที่จะปรับปรุงขยายให้เป็นวัดที่ใหญ่โตยิ่งขึ้น