ประวัติวัดบวรนิเวศวิหาร

      วัดบวรนิเวศวิหาร เป็นพระอารามหลวงชั้นเอก   ชนิดราชวรวิหาร  ตั้งอยู่
ถนนพระสุเมรุ    วัดบวรนิเวศฯ เป็นวัดโบราณ  เดิมชื่อ " วัดใหม่ "   สมเด็จ
พระบวรราชเจ้ามหา   ศักดิพลเสพ (วังหน้าในสมัยรัชกาลที่ ๓) ทรงสร้างขึ้น
ใกล้กับวัดรังษีสุทธาวาส    ซึ่งเจ้าฟ้ากรมขุนอิศรานุรักษ์ทรงสถาปนาขึ้นก่อน
เมื่อสร้างเสร็จ    ได้อัญเชิญพระพุทธชินสีห์จากวิหารวัดพระศรีรัตนมหาธาตุ
จังหวัดพิษณุโลก  มาประดิษฐาน ณ พระอารามนี้

        ในสมัยรัชกาลที่ ๓    ทรงอาราธนารัชกาลที่ ๔ เมื่อครั้งดำรงพระราช
อิสริยยศ   เป็นสมเด็จพระเจ้าน้องยาเธอ เจ้าฟ้ามงกุฏสมมติเทวาวงศ์  ซึ่ง
กำลังทรงผนวชและประทับอยู่ ณ วัดราชาธิวาส  ให้เสด็จมาครองวัดนี้ และ
พระราชทานนามใหม่ว่า " วัดบวรนิเวศวิหาร "  และตั้งคณะสงฆ์ธรรมยุติก
นิกายขึ้นที่วัดนี้ เป็นครั้งแรก    ได้ทรงบูรณะพระอุโบสถ   และโปรดเกล้าฯ
ให้ขรัวอินโข่งเขียนภาพฝาผนัง   เมื่อรัชกาลที่ ๓ สวรรคตใน พ.ศ. ๒๓๙๔
รัชกาลที่ ๔ ก็ลาผนวช   ขึ้นครองราชย์สมบัติต่อมา

        ต่อมาเมื่อรัชกาลที่ ๕ ขึ้นครองราชย์   ทรงปฏิสังขรณ์ใหม่หมดทั้งอารามและโปรดเกล้าฯ   ให้สร้างพระตำหนัก และโรงเรียนมหามงกุฏราชวิทยาลัยขึ้นใหม่ด้วย

        ในสมัยรัชกาลที่ ๖  ได้รวมวัดรังษีสุทธาวาส กับวัดบวรนิเวศฯ เข้าด้วยกัน

        รัชกาลที่ ๗ ทรงสร้างกุฏิสงฆ์

        รัชกาลที่ ๘ ทรงสร้างโรงเรียนพระปริยัติธรรม

        ในรัชกาลปัจจุบัน ได้ทรงปฏิสังขรณ์เจดีย์ หอไตร และพระอุโบสถ

        วัดนี้ถือว่าเป็นวัดที่สำคัญในพระราชวังวัดหนึ่ง  เพราะพระบาทสมเด็จ
พระเจ้าอยู่หัว   รัชกาลที่  ๖ , ๗  และรัชกาลปัจจุบัน  ทรงผนวชที่วัดนี้