งานนักเรียน ม.2/1
ให้นักเรียนเขียนบทความเกี่ยวกับความรู้สึกของลูกที่มีต่อแม่
ส่งภายใน วันที่ 13 สิงหาคม 2553
บทความของใครถูกใจเพื่อนมากที่สุดจะได้รับคะแนนมากที่สุด เป็น Popular Vote ของเพื่อน
ให้คะแนน วันที่ 16 สิงหาคม 2553
ด.ช. อัฐทนีย์ สารกิจ ชั้น ม.2/1 เลขที่ 14
ผมส่งงานชิ้นที่1และชิ้นที่2แล้วครับ เชิญชมได้ที่
http://www.thaigoodview.com/node/81238
ส่งงานชิ้นที่ 2ค่ะ
http://www.thaigoodview.com/node/81135
ครูอ่านแล้วซึ้งมาก ๆ กับคำที่นักเรียนกลั่นกรองออกมาจาก "หัวใจ" ของนักเรียน
รักแม่ให้มาก ๆ และ ตอบแทนพระคุณของแม่ด้วยกุารเป็นคนดีของสังคม นะคะทุก ๆ คน
ผมชื่อเด็กชาย คณชัย นาคจีนวงศ์ ม.2/1 เลขที่10
ตั้งแต่เด็ก จนเติบโตเป็นวัยรุ่น แม่เฝ้าสั่งสอนให้เป็นคนดี ตั้งใจเรียนหนังสือ และแม่ก็ให้ความรักอย่างจริงใจ แม้ว่าสิ่งที่เคยทำผิดพลาดไปนับครั้งไม่ถ้วน แม่ก็ยังให้อภัยลูกคนนี้เสมอ และยังมอบรอยยิ้มทั้ง ๆ ที่แม่ ก็ต้องเสียน้ำตา ความผิดของลูกไม่ว่าจะครั้งไหน ร้ายแรงสักเพียงใด แม่ก็ยังพร้อมที่จะอ้าแขนกอดลูก ด้วยความรักเสมอมา ...รักเเม่คุง...
เวลาส่วนใหญ่ของฉัน ไม่ว่าจะเป็นตอนตื่น หรือตอนหลับ ฉันแทบจะไม่ได้อยู่คนเดียวเลย เมื่อใดที่ฉันหิว ฉันไม่เคยต้องอด ของกินที่ฉันชอบจะถูกเตรียมไว้พร้อมเสมอ ฉันจึงไม่เคยหิว ในเวลาที่ฉันกลัว ฉันไม่เคยต้องกลัวเพียงลำพัง จะมีคนคอยบอกกับฉันเสมอว่า “ไม่ต้องกลัวนะลูก”แล้วมันก็จะทำให้ฉันรู้สึกว่าหายกลัวและอุ่นใจขึ้นมาทันที
“ลูก” คือคำที่ฉันถูกเรียกเสมอมา ถึงฉันจะบอกไม่ได้ว่า คำคำนี้มีความหมายหรือสำคัญมากแค่ไหนสำหรับคนอื่นๆ แต่สำหรับผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งฉันเรียกเขาว่า“แม่” จะบอกกับฉันว่าฉันมีความหมายและมีความสำคัญต่อเขามากฉันบรรยายไม่ได้หมดว่ามีอะไรที่ฉันได้รับจากแม่ ฉันบอกได้แต่เพียงว่า ฉันไม่เคยรู้สึกว่าฉันไม่เท่าเทียมคนอื่น หูของฉันไม่ได้ยิน แม่คอยเป็นหูของฉัน ฉันจึงได้ยินเสียงของความหวังดี ความห่วงใยของแม่เสมอ บางคนอาจจะหัวเราะที่ฉันพูดออกเสียงไม่ชัดและบอกว่าไม่เข้าใจที่ฉันพูด แต่แม่ไม่บอกว่าอย่างนั้น แม่จะบอกว่า “พูดใหม่ลูก พูดช้าๆ” แม่พยักหน้าพร้อมกับคำตอบดีๆ ทำให้ฉันรู้สึกว่าฉันก็ไม่แตกต่างจากคนอื่น เพื่อนในทุกเส้นทางของฉันก็คือแม่ไม่เพียงแค่ฉันเท่านั้นที่ได้รับการดูแลจากแม่ แต่ทุกคนในบ้านก็คือแม่คอยดูแลอย่างดีเช่นกัน ฉันจึงไม่ต้องถามเลยว่าแม่เหนื่อยไหม เพราะว่าคนที่ต้องทำงานและดูแลทุกคนและทุกเรื่อง คงจะเหนื่อยไม่น้อย แต่ความเหนื่อยไม่ได้ทำให้แม่รักและห่วงใยฉันน้อยลงไป ฉันคงจะช่วยอะไรแม่ได้ไม่มากฉันพยามยามจะเป็นภาระของแม่ให้น้อยที่สุด อย่างน้อยในเวลาที่แม่ต้องเหนื่อยกับงาน แม่ก็ไม่ต้องเป็นกังวลกับฉัน ฉันอาจทำให้แม่มีความสุขตลอดเวลาไม่ได้ แต่ฉันจะไม่ให้แม่ร้องให้
จนถึงวันนี้สิ่งที่ฉันได้รับจากแม่ แม่ไม่ได้ส่งให้ด้วยมือแต่แม่ส่งให้ทางใจและให้ด้วยความรู้สึกไม่ใช่เพราะหน้าที่ ฉันจึงจะตอบแม่ด้วยใจและความรู้สึกเช่น เมื่อแม่บอกกับฉันว่าถึงฉันจะไม่เป็นคนเก่ง ก็ขอให้เป็นคนดี ฉันจึงตั้งใจจะเป็นคนดีเพื่อแม่
ด.ญ. ศศินันท์ สุวรรณา
ม.2/1 เลขที่20
แม่คืออะไร?....ทำไมทุกคนเกิดมาต้องรักแม่ ทั้งๆที่เราไม่เคยเห็นหน้าผู้หญิงคนนี้มาก่อนเลย ทั้งๆที่เราไม่รู้จักกัน
แต่ทำไม..เธอช่างแสนดีกับเรานักตั้งแต่ที่เราเกิดมาอาหารมื้อแรกที่เราได้กินก็คือน้ำนมอุ่นๆจากผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งเรายังไม่รู้จักเธอ
แม้แต่เพียงชื่อเราก็ยังไม่รู้จัก แล้วเธอก็นำเราไปเลี้ยงดูจนเริ่มที่จะ เดินได้ พูดได้ แล้วเธอก็สอนให้เราพูดคำว่าง แม่ ซึ่งในตอนนั้น
เราก็ไม่รู้ความหมายของมันว่ามันแปลว่าอะไร แล้วทำไมเธอต้องกอดเราทุกวัน จูบเราทุกวัน แม้แต่ฝ่าเท้าเล็กๆของเราเธอยังจูบ
เมื่อเราล้ม ใครล่ะ ที่คอยพยุงเราให้ลุกขึ้นมา แล้วปลอบเราว่า "ไม่เป็นไรนะคนเก่ง" เมื่อเราหิว ใครล่ะที่คอยไปหาอาหารมาให้ถึงแม้จะต้อง
แลกด้วยอาหารหนึ่งมื้อของเธอ เธอยอมสละอาหารของตัวเองเพื่อให้เราได้อิ่ม และเมื่อเราโตขึ้น เธอก็ยอมสละเงินที่เธอมีส่งเราเข้าเรียน
ได้เจอเพื่อน เจอคุณครู ทุกวินาที เรามีแต่ความสุข แต่หารู้ไม่ว่าความสุขเล็กๆที่เราได้รับมา มันต้องแลกกับความยากลำบากของผู้หญิงคนหนึ่ง
ที่เธอจะต้องทำงานหนักทุกๆวัน กลับบ้านค่ำมืด ทุกความสุขที่เราได้รับจะต้องแลกกับหยาดเหงื่อของเธอที่ชะโลมไปทั่วทั้งร่างกาย
เมื่อเราเริ่มโตจนเป็นวันรุ่น เธอก็ยังคงทำงานพร้อมหยาดเหงื่อเพื่อส่งเราให้เรียนต่อจนถึงทุกวันนี้ เมื่อเรามีเรื่องกับคนอื่นจนทำให้มีบาดแผล
เธอก็เอายามาทาให้ แล้วยังถามต่อว่า"เจ็บไหมลูก..." แต่สิ่งที่เราตอบได้แทนเธอคือการทำกริยาก้าวร้าวใส่ เถียงเธอ ว่าเธอ
แต่เธอก็ไม่เคยโกรธเราสักครั้ง....เราลองคิดย้อนกลับไปเมื่อตอนที่เรายังเด็ก เคยมั้ย ที่เธอจะ ตบตีเรา ดุด่าเรา และปล่อยให้เราอดๆอยากๆ
ไม่เคย...ไม่เคยเลย.....
มาถึงวันนี้ ผมรู้แล้วครับว่าแม่คืออะไร....
แม่คือ ผู้ให้ชีวิต ผู้ให้ความสุข ผู้ให้โอกาส ผู้ให้อาหาร และแม่ยังเป็นผู้ให้ความรักแก่เรา จนถึงวันที่ท่านหมดลมหายใจ
มีคนเคยบอกผมว่าเพื่อทดแทนบุญคุณของแม่ต่อให้เรายกแผ่นดินทั้งหมดบนโลกใบนี้ก็ไม่สามารถที่จะทดแทนได้
แต่...เพื่อเป็นการตอบแทนพระคุณของท่าน ถึงแม้สิ่งที่เราทำมันจะเทียบไม่ได้กับสิ่งที่แม่ได้กระทำให้เราเลยก็ตาม
ผมขอสัญญาว่า...ผมจะเป็นคนดีของสังคม จะเลี้ยงดูท่านยามที่ท่านแก่ชรา และจะไม่ทำให้ท่านต้องเสียใจอีก
สุดท้านนี้ผมมอบคำนี้ให้แด่แม่อันเป็นที่รักของผม..."ผมรักแม่ที่สัดเลยครับ" (จุ๊บ จุ๊บ)
ด.ช.ปรัชญา ศิริรัตน์ ม.2/1 เลขที่13
ด.ช.มหัจฉริย ท่ากระเชียง ม.2/1 เลขที่9 ส่งงานครับ http://www.thaigoodview.com/node/72167
ความรู้สึกของฉันที่มีต่อพ่อและแม่ ตั้งแต่ฉันเกิดมาได้ลืมตาดูโลกใบนี้ ฉันก็พบชายหญิงที่แสนจะใจดีคู่หนึ่งที่คอยดูแล เอาใจใส่ เป็นห่วงเป็นใย เสียสละ และทำทุกสิ่งทุกอย่างเพื่อฉันตลอดมา คนๆ นั้นก็คือ คุณพ่อกับคุณแม่ของฉันนั่นเอง คุณพ่อของฉันรักฉันมากในทุกๆ วันหยุดเราจะมีกิจกรรมทำร่วมกันเสมอ ส่วนคุณแม่ก็จะคอยดูแลเรื่องอาหาร เสื้อผ้า แล้วก็ทุกอย่างในบ้านให้ตลอดตั้งแต่เล็กจนโต ฉันไม่อาจจะบรรยายความรู้สึกที่มีต่อท่านทั้งสองได้เลย แค่เพียงแต่ฉันรู้ว่าถ้าหากในชีวิตของฉันไม่มีท่านทั้งสอง ฉันคงไม่รู้จะมีชีวิตอยู่รอดในโลกที่กว้างใหญ่นี้ได้อย่างไร ทั้งที่ฉันบกพร่องทางการได้ยิน ทำให้มีพัฒนาการช้าและสามารถทำอะไรได้ไม่เท่ากับเด็กปกติทั่วๆ ไป ตั้งแต่เด็กฉันก็ได้ยินไม่ชัดเจน ทำให้ฉันทำอะไรช้ากว่าเด็กคนอื่น แต่คุณพ่อกับคุณแม่ก็คอยดูแลฉันตลอดและคอยสอนในทุกๆ เรื่อง
โดยเฉพาะคุณแม่ที่ทั้งคอยเป็นทั้งเพื่อน คอยดูแลและแนะนำทำทุกสิ่งทุกอย่างอยู่กับฉันเสมอ รวมถึงพาฉันไปเรียนหนังสือแม้ว่าโรงเรียนจะอยู่ไกลบ้านมากก็ตาม ด้วยความรักของแม่ๆ จึงพาฉันเดินทางไปโรงเรียนและมารับกลับบ้านทุกๆ วัน แม้จะเหนื่อยมากแต่แม่ของฉันก็ไม่เคยท้อ ทำให้ฉันได้มีโอกาสทางการศึกษาที่ดีได้เรียนหนังสือ อ่านออกเขียนได้ ทุกวันนี้แม้ฉันจะพูดไม่เก่งแต่ฉันก็สามารถสื่อสารโดยการเขียนได้ ส่วนพ่อของฉันนั้นก็เสียสละโดยการออกไปทำงานคนเดียวอย่างหนัก เพราะแม่ไม่สามารถไปทำงานได้เนื่องจากต้องอยู่ดูแลฉันเพื่อที่จะให้ลูกได้เรียนหนังสือมีชีวิตที่ดี พ่อเสียสละและรักฉันอย่างมาก ฉันไม่เคยขาดความรักจากทั้งพ่อและแม่ถึงวันนี้ฉันอยากจะบอกว่า ฉันรักพ่อกับแม่ของฉันมาก และก็ขอขอบคุณที่ท่านเลี้ยงและดูแลฉันมาเป็นอย่างดี ฉันสัญญาว่า ฉันจะตั้งใจเรียนเป็นเด็กดีตอบแทนพระคุณของท่าน ด้วยการทำสิ่งเล็กน้อยหรืออะไรก็ตามที่เป็นการแบ่งเบาภาระของท่าน สุดท้ายนี้ฉันอยากจะบอกว่า ฉันดีใจมากที่ได้เกิดมาเป็นลูกของคุณพ่อและคุณแม่ รักคุณพ่อ คุณแม่มากที่สุดครับ
ด.ช.นฤดล เตชะพารา ม.2/1 เลขที่ 7
ข้อมูลผิดพลาด
ลืมบอกชื่อคับ
ด.ช.ตรีสิทธินันทณ์ ยงวณิชย์ ม.2/1 เลขที่ 11
ส่งนะครับhttp://www.thaigoodview.com/node/71545
คุณครูคะหนูทำงานชิ้นที่ 2 เรื่องบทความความรู้สึกของลูกที่มึต่อแม่เสร็จแล้วนะคะ
เชิญคุณครูมาชมผลงานได้ที่ www.thaigoodview.com/node/70400
ขอบคุณค่ะ จาก ด.ญ.บริรัฐ คุ้มเดช ม.2/1 เลขที่ 17
สวัสครับคุณครู
ผมส่งงานชิ้นที่ 2 บทความเกี่ยวกับความรู้สึกของลูกที่มีต่อแม่ครับ
http://www.thaigoodview.com/node/71001
เด็กชายธนธร เณรเรือง ชั้น มง2/1 เลขที่ 12 ครับ
สวัสดีครับคุณครู
ผมเด็กชายธนธร เณรเรือง เลขที่ 12 ครับ
ตอนนี้กำลังเขียนบทความใส่กระดาษ
เขียนเสร็จแล้วจะเอามาลงในบล็อกนะครับ
Thaigoodview
ช่วยด้วยครับ นักเรียนที่สร้างบล็อก กรุณาอย่าคัดลอกข้อมูลจากเว็บอื่นทั้งหมดควรนำมาจากหลายๆ เว็บ แล้ววิเคราะห์ สังเคราะห์ และเขียนขึ้นใหม่หากคัดลอกทั้งหมด จะถูกดำเนินคดีตามกฎหมายจากเจ้าของลิขสิทธิ์มีโทษทั้งจำคุกและปรับในอัตราสูง
ช่วยกันนะครับ ไทยกู๊ดวิวจะได้อยู่นานๆ ไม่ถูกปิดเสียก่อน ขอขอบคุณในความร่วมมือครับ
อ่านรายละเอียด
ด่วน...... ขณะนี้พระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ (ฉบับที่ 2) พ.ศ. 2558 มีผลบังคับใช้แล้ว ขอให้นักเรียนและคุณครูที่ใช้งานเว็บ thaigoodview ในการส่งการบ้านระมัดระวังการละเมิดลิขสิทธิ์ด้วยอ่านรายละเอียดที่นี่ครับ
Copyright © 2000-2021 thaigoodview.com | ออกแบบและพัฒนาระบบโดย ไทยกู๊ดวิวดอทคอม สงวนสิทธิ์ภายใต้สัญญาอนุญาต Creative Commons Attribution-Noncommercial-Share Alike 3.0 Unported License. ท่านสามารถนำเนื้อหาไปใช้ แสดง ดัดแปลง เผยแพร่ โดยต้องอ้างอิงที่มา ห้ามใช้เพื่อการค้า และต้องใช้สัญญาอนุญาตชนิดเดียวกันนี้ไปกับงานดัดแปลงต่อยอดที่เผยเผยแพร่ต่อ
ด.ช. อัฐทนีย์ สารกิจ ชั้น ม.2/1 เลขที่ 14
ผมส่งงานชิ้นที่1และชิ้นที่2แล้วครับ เชิญชมได้ที่
http://www.thaigoodview.com/node/81238
ส่งงานชิ้นที่ 2ค่ะ
http://www.thaigoodview.com/node/81135
ครูอ่านแล้วซึ้งมาก ๆ กับคำที่นักเรียนกลั่นกรองออกมาจาก "หัวใจ" ของนักเรียน
รักแม่ให้มาก ๆ และ ตอบแทนพระคุณของแม่ด้วยกุารเป็นคนดีของสังคม นะคะทุก ๆ คน
ผมชื่อเด็กชาย คณชัย นาคจีนวงศ์ ม.2/1 เลขที่10
ตั้งแต่เด็ก จนเติบโตเป็นวัยรุ่น แม่เฝ้าสั่งสอนให้เป็นคนดี ตั้งใจเรียนหนังสือ และแม่ก็ให้ความรักอย่างจริงใจ แม้ว่าสิ่งที่เคยทำผิดพลาดไปนับครั้งไม่ถ้วน แม่ก็ยังให้อภัยลูกคนนี้เสมอ และยังมอบรอยยิ้มทั้ง ๆ ที่แม่ ก็ต้องเสียน้ำตา ความผิดของลูกไม่ว่าจะครั้งไหน ร้ายแรงสักเพียงใด แม่ก็ยังพร้อมที่จะอ้าแขนกอดลูก ด้วยความรักเสมอมา ...รักเเม่คุง...
“จากลูก...ถึงแม่”
เวลาส่วนใหญ่ของฉัน ไม่ว่าจะเป็นตอนตื่น หรือตอนหลับ ฉันแทบจะไม่ได้อยู่คนเดียวเลย เมื่อใดที่ฉันหิว ฉันไม่เคยต้องอด ของกินที่ฉันชอบจะถูกเตรียมไว้พร้อมเสมอ ฉันจึงไม่เคยหิว ในเวลาที่ฉันกลัว ฉันไม่เคยต้องกลัวเพียงลำพัง จะมีคนคอยบอกกับฉันเสมอว่า “ไม่ต้องกลัวนะลูก”แล้วมันก็จะทำให้ฉันรู้สึกว่าหายกลัวและอุ่นใจขึ้นมาทันที
“ลูก” คือคำที่ฉันถูกเรียกเสมอมา ถึงฉันจะบอกไม่ได้ว่า คำคำนี้มีความหมายหรือสำคัญมากแค่ไหนสำหรับคนอื่นๆ แต่สำหรับผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งฉันเรียกเขาว่า“แม่” จะบอกกับฉันว่าฉันมีความหมายและมีความสำคัญต่อเขามากฉันบรรยายไม่ได้หมดว่ามีอะไรที่ฉันได้รับจากแม่ ฉันบอกได้แต่เพียงว่า ฉันไม่เคยรู้สึกว่าฉันไม่เท่าเทียมคนอื่น หูของฉันไม่ได้ยิน แม่คอยเป็นหูของฉัน ฉันจึงได้ยินเสียงของความหวังดี ความห่วงใยของแม่เสมอ บางคนอาจจะหัวเราะที่ฉันพูดออกเสียงไม่ชัดและบอกว่าไม่เข้าใจที่ฉันพูด แต่แม่ไม่บอกว่าอย่างนั้น แม่จะบอกว่า “พูดใหม่ลูก พูดช้าๆ” แม่พยักหน้าพร้อมกับคำตอบดีๆ ทำให้ฉันรู้สึกว่าฉันก็ไม่แตกต่างจากคนอื่น เพื่อนในทุกเส้นทางของฉันก็คือแม่ไม่เพียงแค่ฉันเท่านั้นที่ได้รับการดูแลจากแม่ แต่ทุกคนในบ้านก็คือแม่คอยดูแลอย่างดีเช่นกัน ฉันจึงไม่ต้องถามเลยว่าแม่เหนื่อยไหม เพราะว่าคนที่ต้องทำงานและดูแลทุกคนและทุกเรื่อง คงจะเหนื่อยไม่น้อย แต่ความเหนื่อยไม่ได้ทำให้แม่รักและห่วงใยฉันน้อยลงไป ฉันคงจะช่วยอะไรแม่ได้ไม่มากฉันพยามยามจะเป็นภาระของแม่ให้น้อยที่สุด อย่างน้อยในเวลาที่แม่ต้องเหนื่อยกับงาน แม่ก็ไม่ต้องเป็นกังวลกับฉัน ฉันอาจทำให้แม่มีความสุขตลอดเวลาไม่ได้ แต่ฉันจะไม่ให้แม่ร้องให้
จนถึงวันนี้สิ่งที่ฉันได้รับจากแม่ แม่ไม่ได้ส่งให้ด้วยมือแต่แม่ส่งให้ทางใจและให้ด้วยความรู้สึกไม่ใช่เพราะหน้าที่ ฉันจึงจะตอบแม่ด้วยใจและความรู้สึกเช่น เมื่อแม่บอกกับฉันว่าถึงฉันจะไม่เป็นคนเก่ง ก็ขอให้เป็นคนดี ฉันจึงตั้งใจจะเป็นคนดีเพื่อแม่
ด.ญ. ศศินันท์ สุวรรณา
ม.2/1 เลขที่20
แม่คืออะไร?....ทำไมทุกคนเกิดมาต้องรักแม่ ทั้งๆที่เราไม่เคยเห็นหน้าผู้หญิงคนนี้มาก่อนเลย ทั้งๆที่เราไม่รู้จักกัน
แต่ทำไม..เธอช่างแสนดีกับเรานักตั้งแต่ที่เราเกิดมาอาหารมื้อแรกที่เราได้กินก็คือน้ำนมอุ่นๆจากผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งเรายังไม่รู้จักเธอ
แม้แต่เพียงชื่อเราก็ยังไม่รู้จัก แล้วเธอก็นำเราไปเลี้ยงดูจนเริ่มที่จะ เดินได้ พูดได้ แล้วเธอก็สอนให้เราพูดคำว่าง แม่ ซึ่งในตอนนั้น
เราก็ไม่รู้ความหมายของมันว่ามันแปลว่าอะไร แล้วทำไมเธอต้องกอดเราทุกวัน จูบเราทุกวัน แม้แต่ฝ่าเท้าเล็กๆของเราเธอยังจูบ
เมื่อเราล้ม ใครล่ะ ที่คอยพยุงเราให้ลุกขึ้นมา แล้วปลอบเราว่า "ไม่เป็นไรนะคนเก่ง" เมื่อเราหิว ใครล่ะที่คอยไปหาอาหารมาให้ถึงแม้จะต้อง
แลกด้วยอาหารหนึ่งมื้อของเธอ เธอยอมสละอาหารของตัวเองเพื่อให้เราได้อิ่ม และเมื่อเราโตขึ้น เธอก็ยอมสละเงินที่เธอมีส่งเราเข้าเรียน
ได้เจอเพื่อน เจอคุณครู ทุกวินาที เรามีแต่ความสุข แต่หารู้ไม่ว่าความสุขเล็กๆที่เราได้รับมา มันต้องแลกกับความยากลำบากของผู้หญิงคนหนึ่ง
ที่เธอจะต้องทำงานหนักทุกๆวัน กลับบ้านค่ำมืด ทุกความสุขที่เราได้รับจะต้องแลกกับหยาดเหงื่อของเธอที่ชะโลมไปทั่วทั้งร่างกาย
เมื่อเราเริ่มโตจนเป็นวันรุ่น เธอก็ยังคงทำงานพร้อมหยาดเหงื่อเพื่อส่งเราให้เรียนต่อจนถึงทุกวันนี้ เมื่อเรามีเรื่องกับคนอื่นจนทำให้มีบาดแผล
เธอก็เอายามาทาให้ แล้วยังถามต่อว่า"เจ็บไหมลูก..." แต่สิ่งที่เราตอบได้แทนเธอคือการทำกริยาก้าวร้าวใส่ เถียงเธอ ว่าเธอ
แต่เธอก็ไม่เคยโกรธเราสักครั้ง....เราลองคิดย้อนกลับไปเมื่อตอนที่เรายังเด็ก เคยมั้ย ที่เธอจะ ตบตีเรา ดุด่าเรา และปล่อยให้เราอดๆอยากๆ
ไม่เคย...ไม่เคยเลย.....
มาถึงวันนี้ ผมรู้แล้วครับว่าแม่คืออะไร....
แม่คือ ผู้ให้ชีวิต ผู้ให้ความสุข ผู้ให้โอกาส ผู้ให้อาหาร และแม่ยังเป็นผู้ให้ความรักแก่เรา จนถึงวันที่ท่านหมดลมหายใจ
มีคนเคยบอกผมว่าเพื่อทดแทนบุญคุณของแม่ต่อให้เรายกแผ่นดินทั้งหมดบนโลกใบนี้ก็ไม่สามารถที่จะทดแทนได้
แต่...เพื่อเป็นการตอบแทนพระคุณของท่าน ถึงแม้สิ่งที่เราทำมันจะเทียบไม่ได้กับสิ่งที่แม่ได้กระทำให้เราเลยก็ตาม
ผมขอสัญญาว่า...ผมจะเป็นคนดีของสังคม จะเลี้ยงดูท่านยามที่ท่านแก่ชรา และจะไม่ทำให้ท่านต้องเสียใจอีก
สุดท้านนี้ผมมอบคำนี้ให้แด่แม่อันเป็นที่รักของผม..."ผมรักแม่ที่สัดเลยครับ" (จุ๊บ จุ๊บ)
ด.ช.ปรัชญา ศิริรัตน์ ม.2/1 เลขที่13
ด.ช.มหัจฉริย ท่ากระเชียง ม.2/1 เลขที่9
ส่งงานครับ http://www.thaigoodview.com/node/72167
ความรู้สึกของฉันที่มีต่อพ่อและแม่ ตั้งแต่ฉันเกิดมาได้ลืมตาดูโลกใบนี้ ฉันก็พบชายหญิงที่แสนจะใจดีคู่หนึ่งที่คอยดูแล เอาใจใส่ เป็นห่วงเป็นใย เสียสละ และทำทุกสิ่งทุกอย่างเพื่อฉันตลอดมา คนๆ นั้นก็คือ คุณพ่อกับคุณแม่ของฉันนั่นเอง คุณพ่อของฉันรักฉันมากในทุกๆ วันหยุดเราจะมีกิจกรรมทำร่วมกันเสมอ ส่วนคุณแม่ก็จะคอยดูแลเรื่องอาหาร เสื้อผ้า แล้วก็ทุกอย่างในบ้านให้ตลอดตั้งแต่เล็กจนโต ฉันไม่อาจจะบรรยายความรู้สึกที่มีต่อท่านทั้งสองได้เลย แค่เพียงแต่ฉันรู้ว่าถ้าหากในชีวิตของฉันไม่มีท่านทั้งสอง ฉันคงไม่รู้จะมีชีวิตอยู่รอดในโลกที่กว้างใหญ่นี้ได้อย่างไร ทั้งที่ฉันบกพร่องทางการได้ยิน ทำให้มีพัฒนาการช้าและสามารถทำอะไรได้ไม่เท่ากับเด็กปกติทั่วๆ ไป ตั้งแต่เด็กฉันก็ได้ยินไม่ชัดเจน ทำให้ฉันทำอะไรช้ากว่าเด็กคนอื่น แต่คุณพ่อกับคุณแม่ก็คอยดูแลฉันตลอดและคอยสอนในทุกๆ เรื่อง
โดยเฉพาะคุณแม่ที่ทั้งคอยเป็นทั้งเพื่อน คอยดูแลและแนะนำทำทุกสิ่งทุกอย่างอยู่กับฉันเสมอ รวมถึงพาฉันไปเรียนหนังสือแม้ว่าโรงเรียนจะอยู่ไกลบ้านมากก็ตาม ด้วยความรักของแม่ๆ จึงพาฉันเดินทางไปโรงเรียนและมารับกลับบ้านทุกๆ วัน แม้จะเหนื่อยมากแต่แม่ของฉันก็ไม่เคยท้อ ทำให้ฉันได้มีโอกาสทางการศึกษาที่ดีได้เรียนหนังสือ อ่านออกเขียนได้ ทุกวันนี้แม้ฉันจะพูดไม่เก่งแต่ฉันก็สามารถสื่อสารโดยการเขียนได้ ส่วนพ่อของฉันนั้นก็เสียสละโดยการออกไปทำงานคนเดียวอย่างหนัก เพราะแม่ไม่สามารถไปทำงานได้เนื่องจากต้องอยู่ดูแลฉันเพื่อที่จะให้ลูกได้เรียนหนังสือมีชีวิตที่ดี พ่อเสียสละและรักฉันอย่างมาก ฉันไม่เคยขาดความรักจากทั้งพ่อและแม่ถึงวันนี้ฉันอยากจะบอกว่า ฉันรักพ่อกับแม่ของฉันมาก และก็ขอขอบคุณที่ท่านเลี้ยงและดูแลฉันมาเป็นอย่างดี ฉันสัญญาว่า ฉันจะตั้งใจเรียนเป็นเด็กดีตอบแทนพระคุณของท่าน ด้วยการทำสิ่งเล็กน้อยหรืออะไรก็ตามที่เป็นการแบ่งเบาภาระของท่าน สุดท้ายนี้ฉันอยากจะบอกว่า ฉันดีใจมากที่ได้เกิดมาเป็นลูกของคุณพ่อและคุณแม่ รักคุณพ่อ คุณแม่มากที่สุดครับ
ข้อมูลผิดพลาด
ลืมบอกชื่อคับ
ด.ช.ตรีสิทธินันทณ์ ยงวณิชย์ ม.2/1 เลขที่ 11
ส่งนะครับhttp://www.thaigoodview.com/node/71545
คุณครูคะหนูทำงานชิ้นที่ 2 เรื่องบทความความรู้สึกของลูกที่มึต่อแม่เสร็จแล้วนะคะ
เชิญคุณครูมาชมผลงานได้ที่ www.thaigoodview.com/node/70400
ขอบคุณค่ะ จาก ด.ญ.บริรัฐ คุ้มเดช ม.2/1 เลขที่ 17
สวัสครับคุณครู
ผมส่งงานชิ้นที่ 2 บทความเกี่ยวกับความรู้สึกของลูกที่มีต่อแม่ครับ
http://www.thaigoodview.com/node/71001
เด็กชายธนธร เณรเรือง ชั้น มง2/1 เลขที่ 12 ครับ
สวัสดีครับคุณครู
ผมเด็กชายธนธร เณรเรือง เลขที่ 12 ครับ
ตอนนี้กำลังเขียนบทความใส่กระดาษ
เขียนเสร็จแล้วจะเอามาลงในบล็อกนะครับ