วิชาโภชนาการคืออะไรนะ???

วิชาโภชนาการเป็นวิทยาศาสตร์ที่เกี่ยวข้องกับระบบการเปลี่ยนแปลงทางฟิสิกส์และทางเคมีเรื่องสารอาหารในร่างกายของสิ่งมีชีวิต พัฒนาการของร่างกายอันเกิดจากการที่อาหารไปหล่อเลี้ยงเซลล์ต่างๆ และควบคุมอวัยวะต่างๆของร่างกาย นอกจากนี้วิชาโภชนาการยังครอบคลุมถึงการปรุงอาหาร เช่น ในหญิงมีครรภ์หรือในหญิงที่ต้องให้นมทารก จุดมุ่งหมายของวิชานี้คือเพื่อให้ร่างกายได้รับอาหารที่มีประโยชน์ตามความพอเหมาะของร่างกาย

ความเป็นมาของวิชาโภชนาการ

วิชานี้มีการเริ่มต้นมาแล้วประมาณ4,000ปี ในสมัยอียิปต์โบราณมีการใช้ตับสดรักษาโรคเกี่ยวกับนัยน์ตา เช่น โรคตามองไม่เห็นในตอนกลางคืนหรือที่เราเรียกกันว่าโรคตาฟาง เพราะในตับสดมีวิตามินเออยู่มาก จึงต้องใช้ตับสดในการรักษาโรคที่เกิดจากการขาดวิตามินเอ นอกจากนี้ยังมีผู้ศึกษาประโยชน์ของแสงแดดโดยเปรียบเทียบกะโหลกศีรษะและโครงกระดูกของชาวกรีซและเปอร์เซีย ได้ความว่า ชาวกรีซได้รับแสงแดดมากกว่าจึงทำให้กระดูกมีความแข็งแรงมากกว่าด้วย ต่อจากนั้นมาจึงมีผู้พยายามศึกษาว่า ควรกินอาหารประเภทใดอย่างไรที่จะทำให้ร่างกายแข็งแรง การศึกษาเรื่องนี้สามารถวิเคราะห์หาส่วนประกอบของอาหารได้ และเมื่อความรู้ด้าน สรีรวิทยาของมนุษย์เจริญขึ้น ความสนใจเกี่ยวกับความสำคัญของอาหารที่มีต่อร่างกายคนก็มีมากขึ้นตาม ในระหว่างที่เกิดโรคระบาดเมื่อปีคริสตศตวรรษที่17-19มีผู้ค้นพบโรคต่างๆที่เกิดจากการขาดสารอาหารขึ้นอีกมากมาย เช่น โรคโลหิตจางที่เกิดจากการขาดธาตุเหล็ก โรคคอพอกที่เกิดจากการขาดสารไอโอดีน โรคเหน็บชาที่เกิดจากการขาดวิตามินบี1 โรคปากนกกระจอกที่เกิดจากการขาดวิตามินบี2 โรคกระดูกอ่อนที่เกิดจากการขาดวิตามินดี โรคเลือดออกตามไรฟันที่เกิดจากการขาดวิตามินซี ก็จะใช้มะนาวซึ่งเป็นอาหารเป็นตัวรักษา ในประเทศสหรัฐอเมริกา บิดาผู้ให้กำเนิดวิชาโภชนาการที่มีชื่อว่า Dr. Atwater ได้สำรวจอาหารที่คนรับประทาน แล้วนำไปวิเคราะห์หาส่วนประกอบของอาหาร ศึกษาการหุงต้มในการประกอบอาหารที่มีคุณค่าทางโภชนาการ แต่ต้นคริสตศตวรรษที่20 นักวิทยาศาสตร์เห็นความสำคัญเฉพาะในคาร์โบไฮเดรต โปรตีน และไขมัน เท่านั้น และต่างมีความเห็นว่าผลไม้และผักเป็นอาหารที่ไม่จำเป็นและไม่มีประโยชน์ต่อการกิน จนกระทั่ง Dr. Mc. Collum นำผลงานการค้นคว้าเรื่องอาหารมาแสดงว่าผลไม้และผักมีวิตามินและเกลือแร่หลายชนิดที่มีประโยชน์ต่อร่างกาย เป็นอาหารที่ทุกคนควรกินทุกวัน ต่อมามีผู้ค้นคว้าแยกวิตามินต่างๆออกจากอาหาร เช่น วิตามินซีจากส้มและมะนาว และในระยะหลังสุด ได้มีการค้นคว้าเกี่ยวกับกรดไขมันและกรดอะมิโน(มาจากโปรตีน) ตลอดจนสารอาหารอื่นๆที่เป็นปัจจัยสำคัญอย่างยิ่งในการเจริญเติบโตและดำรงชีวิตของสัตว์ของสัตว์ ปัจจุบันนี้ ข้อมูลทางโภชนาการได้ก้าวหน้าขึ้นมาก ทำให้เรารู้ว่าสารอาหารที่เราต้องการมีมากกว่า40ชนิด สารอาหารต่างๆเหล่านั้นมีประโยชน์ต่อร่างกายแตกต่างกัน ร่างกายจึงต้องใช้สารเหล่านั้นพร้อมกัน เราจึงต้องได้รับสารเหล่านั้นเป็นประจำ ไม่สามารถขาดได้

การศึกษาค้นคว้าด้านโภชนาการในประเทศไทยเริ่มต้นมานานแล้ว แต่เพิ่งมาตื่นตัวเมื่อไม่นานมานี้เอง จากการสำรวจสภาวะโภชนาการได้ความว่า คนไทยยังกินอาหารที่ไม่ได้สัดส่วนที่ถูกต้องนัก เพราะคนไทยส่วนมากยังขาดความรู้ด้านการกินอาหาร และความรู้ด้านอนามัย ดังนั้นประเทศไทยยังคงมีปัญหาเกี่ยวกับโรคขาดสารอาหาร เช่นโรคคอพอก เป็นสาเหตุสำคัญที่จะทำให้สุขภาพอนามัยของเด็กและผู้ใหญ่เสื่อมลง